Rakshabandhan's Gift

रक्षाबंधनाची भेट

रेल्वे स्टेशनच्या प्लॅटफॉर्मवर सिमेंटच्या बेंचवर बसल्या बसल्या संग्रामने आपली नजर फिरवली आणि बाजुच्याच बेंचवर बसलेल्या बाईच्या पदराखालील 'गोळा' त्याच्या नजरेस पडला! त्या बाईच्या भरीव उभारावरील पदर साईडने उघडा होता आणि त्यातुन तिच्या उभाराची गोलाई स्पष्ट दिसत होती... बसल्या बसल्या संग्राम टाईमपास म्हणून इकडे तिकडे पहात होता आणि बाजुच्या बेंचवर ती बाई येणाऱ्या ट्रेनची वाट बघत बसली होती. त्या बाईबरोबर तिचा नवरा आणि दोन मुलेंही होती, जे तिच्या पलिकडे बसले होते. ५ ते ८ वर्षाच्या दोन्ही मुलांना सांभाळण्यात नवरा मग्न होता त्यामुळेच संग्रामला बिनधास्तपणे त्या बाईचा पदराखालुन दिसणारा उभार पहायला मिळत होता...

मनात विचारचक्र चालु झाले आणि नकळत संग्रामचा लंड टाईट व्हायला लागला... चाळीशीला आलेला संग्राम अजुनही 'अविवाहीत' होता. त्यामुळे त्याला 'लैंगिक सुख' नियमित मिळत नव्हते. महिन्यातून एक दोन वेळा तो तालुक्याच्या गावातील 'खालच्या आळीला' भेट द्यायचा आणि तेथील बाईला झवुन आपली कामवासना शमवायचा... इतर वेळी रोज तो झवलेल्या बाईची कल्पना करून मूठ मारायचा आणि आपली कामेच्छा काबूत ठेवायचा. त्यामुळे असे कधी बाईच्या अंगाचा भरीव भाग दिसला की तो चलबिचल व्हायचा. नकळत गुपचुपपणे तो जे दिसतेय त्याचे नेत्रसुख घ्यायला लागायचा...

त्या बाईच्या पदराआडील ब्लाऊजमध्ये लपलेला तिचा उभार कसा असेल ह्याची कल्पना तो करू लागला... तिच्या सावळ्या रंगासारखाच तिचा उभार असेल पण त्यावरील तिची स्तनाग्रे तपकिरी असतील की काळपट असतील ह्याचा तो विचार करू लागला... तिची बोंडूस लांबट असतील की गोलाकार ह्याचा अंदाज तो बांधू लागला. दोन पोरं काढली आहेत म्हणजे त्या बाईला तिचा नवरा चांगलाच झवत असेल आणि तिचे भरगच्च उभार तो मस्त चोखत असेल अशी तो कल्पना करत होता...

का कोणास ठाऊक पण हल्ली संग्रामला बाईच्या उभाराचे जास्तच आकर्षण वाटायला लागले होते. ज्या रांडेला तो झवायचा तिचे उभार तो करकचुन दाबायचा आणि कुस्करायचा. तिचे उभार चोखत, चुपतच तो तिला झवायचा... बाईचे उभार किती चोखू आणि दाबू असे त्याला व्हायचे... त्यामुळे आत्ताही त्याला त्या बाईच्या पदराआडील उभार जो दिसत होता त्याकडे चोरून पहायला मजा वाटत होती आणि त्याने तो कामोत्तेजित होवून त्याचा लंड कडक झाला होता!

'टणऽऽऽ टणऽऽऽ टणऽऽऽऽ टणऽऽऽऽऽ...'

स्टेशनवरची घंटा वाजु लागली तसे ट्रेन प्लॅटफॉर्मवर येण्याचा सिग्नल मिळाला! त्याने संग्राम भानावर आला आणि उठून तो लगबगीने ट्रेन येण्याच्या दिशेने पाहू लागला... लांबूनच त्याला ट्रेन दिसली तसे त्याचा चेहरा आनंदाने फुलला! बाजुच्या बेंचवर बसलेली ती बाई आणि तिचे कुटुंबही घाईघाईत उठले कारण त्यांना ह्या ट्रेनमध्ये चढायचे होते. त्या बाईची लगबग संग्रामने चोरून निरखुन पाहिली असती तर त्याला त्या बाईच्या मांसल भरीव अंगाचे खुप काही नेत्रसुख नक्कीच मिळाले असते. पण आता त्याला त्या बाईकडे पहाण्यात अजिबात रस नव्हता कारण त्याचे चित्त लागून राहिलेली 'व्यक्ती' येणाऱ्या ट्रेनमध्ये होती... त्याची बहिण, 'सुगंधा अक्का' त्या ट्रेनमधुन माहेराला येत होती...

ट्रेन स्टेशनच्या प्लॅटफॉर्मला लागली तसे ट्रेनमध्ये बसलेल्या सुगंधाची लगबग चालु झाली... आनंदाची एक अनामिक हुरहूर तिच्या ऊरातून वाहू लागली आणि कधी एकदा ट्रेन प्लॅटफॉर्मला थांबतेय असे तिला झाले... तिचे चार महिन्याचे 'बाळ' अजुनही झोपलेले होते आणि त्याला आपल्या आईच्या लगबगीची कल्पनाही नव्हती. साडेतीन वर्षापुर्वी लग्न होवून ती ह्याच स्टेशनवरून आपल्या नवऱ्याबरोबर मुंबईला गेली होती आणि आता ती आपल्या बाळाला घेवून प्रथमच माहेराला आली होती. गेल्या साडेतीन वर्षात तिला आपल्या माहेरी येता आले नव्हते आणि तिचे बाळांतपणही तिच्या सासरीच झाले होते... तेव्हा आता 'रक्षाबंधन' सणाचे निमित्त करून ती महिनाभर माहेरी रहायला आली होती. तिचा नवरा मिलमध्ये कामाला होता आणि त्याला सुटटी मिळाली नाही म्हणून ती एकटीच आली होती. नवऱ्याने तिला मुंबईला ट्रेनमध्ये बसवून दिली होती आणि ट्रेन तिच्या गावाजवळील तालुक्याच्या गावाला पोहचली की तिचा मोठा भाऊ, संग्राम दादा तिला न्यायला येणार होता...

ट्रेन हळु हळु प्लॅटफॉर्मवर चालली होती आणि शाळकरी मुलीसारखी सुगंधा खिडकीवर वाकून बाहेर बघू लागत होती की तिचा 'संग्राम दादा' कोठे दिसतोय का ते... तिलाच शोधत असलेला संग्राम तिला दिसला तसे आनंदाने तिने 'दादाऽऽऽ' म्हणून त्याला साद घालुन त्याचे लक्ष वेधून घेतले... सुगंधा दिसली तसे संग्रामचा आनंद गगनात मावेनासा झाला आणि त्यानेही ओरडून तिला हाक मारली! 'सुगंधा अक्काऽऽऽ'...

सुगंधा संग्रामपेक्षा ६ वर्षाने लहान होती तेव्हा ती संग्रामला 'दादा' म्हणायची हे ठिक होते... त्यांच्या सात भावंडांमध्ये संग्राम सगळ्यात मोठा होता तेव्हा सगळेच त्याला दादा म्हणायचे... त्याच्या नंतर जन्मलेली सुगंधा बाकीच्या ५ भावांपेक्षा मोठी होती म्हणून ते सगळे तिला 'अक्का' म्हणायचे. काहीही झाले तरी सुगंधा सहा भावांची एकुलती एक बहिण होती म्हणून सगळ्यांचीच लाडकी होती. त्यामुळे संग्रामही तिला अक्का म्हणायचा, जरी ती त्याच्यापेक्षा लहान होती तरीही...

धावत पळत संग्राम सुगंधा असलेल्या ट्रेनच्या खिडकीजवळ आला आणि तिने बाहेर काढलेले हात धरून चालत्या ट्रेनबरोबर पळत तो तिची विचारपूस करू लागला...

"कशी हायस, अक्का?? तुला पाहून लई बरं वाटलं... प्रवास कसा झाला?? काई तरास तर नाई ना झालां??"

"अरे हो हो होऽऽऽ दादाऽऽऽ... काय काय ईचारशील??... प्रवास लई छान झाला!... ह्यांनी नीट बसवून दिली व्हती मला... काई तरास न्हाई..."

खिडकीतून बाहेरचे दिसावे म्हणून सुगंधा वाकुन ऊभी होती, ज्यामुळे तिच्या पंजाबी ड्रेसच्या गळ्याला मोठी फट पडली होती... तिने बाहेर काढलेले हात धरून संग्राम चालता चालता तिच्याशी बोलत होता आणि त्याची नजर अनाहुतपणे तिच्या उघड्या गळ्यातून आत शिरली... सुगंधाच्या उरोजाचे भरगच्च गोळे खाली लोंबत होते आणि तिने आत घातलेली ब्रा बहुतेक मोठी तरी होती किंवा बाळाला दुध पाजायचे म्हणून तिने मागचा हूक काढलेला असावा कारण तिचे गोळे पुर्ण उघडेच दिसत होते आणि तिच्या स्तनाची बोंडुस दिसत होती...

आपल्या बहिणीच्या उरोजाचे हे अनपेक्षित प्रदर्शन पाहून संग्राम अस्वस्थ झाला आणि मनातून खजिल झाला! मघाशी त्या बाईचे उभार चोरून न्याहाळत होता ह्याचाच परिणाम म्हणून आता त्याचे लक्ष आपल्या बहिणीच्या ऊरोजाकडे गेले असे त्याला वाटले! मनातल्या मनात त्याने स्वत:लाच दोन शिव्या हासडल्या आणि त्याने सुगंधाच्या ऊरोजावरील आपली नजर फिरवली...

"थांब म्या येतो वर..." म्हणत तो ढांगा टाकत ट्रेनच्या डब्ब्याच्या दरवाज्याकडे पळाला आणि चालत्या ट्रेनमध्ये तो चढला... काही क्षणातच तो सुगंधा बसलेल्या कंपार्टमेंटमध्ये पोहचला तसे काळजीच्या स्वरात सुगंधा त्याला म्हणाली,

"अरे दादा... ट्रेन जरा थांबू तरी द्यायचीस..." लटक्या तक्रारीत सुगंधा म्हणाली.

"अग काय व्हत त्याला... आमच्या युवराजांना बघाया तरसलोय आमी...," असे म्हणत संग्राम झोपलेल्या बाळावर वाकला आणि त्याच्या गालाची पप्पी घेत म्हणाला, "अहो राजे... झोपलाय काय... उटा आता... तुमचं आजोळ आलं बगा..."

तसे तर ट्रेनच्या मोठ्या आवाजानेही बाळाची झोपमोड झाली नव्हती पण संग्रामने पप्पी घेताना त्याच्या भरघोस मिशीने बहुतेक बाळाला गुदगुल्या झाल्या असाव्यात कारण ते चुळबूळ करू लागले... बाळाने हळुच डोळे उघडले आणि त्याच्या नजरेसमोर संग्रामचा ऊग्र अनोळखी चेहरा आला तसे बाळ रडायला लागले...

"अरेऽऽऽ... युवराज मामाला बगुन घाबरला? अस कसं??" संग्राम गांगरून म्हणत ऊभा राहिला...

"हां हां हांऽऽऽऽ... अरे तस न्हाई, दादाऽऽऽ... तुला त्यो पहिल्यांदा बगतोय... तवा गांगरला त्यो... व्हईल वळख त्याची तुज्याशी..." सुगंधा सीटवर बसली आणि तिने हसत हसत बाळाला उचलत ती त्याला गप्प करू लागली...

सुगंधा सीटवर बसली होती आणि तिने बाळाला दोन्ही हाताच्या ओंजळीत धरून आपल्या छातीशी धरले होते... ऊभा असलेला संग्राम कौतुकाने वरून बाळाला बघत होता... बाळाकडे बघताना पुन्हा अनाहुतपणे संग्रामची नजर सुगंधाच्या भरगच्च ऊरोजावर गेली... मघाशी ती वाकलेली असताना दिसलेले तिचे उघडे ऊरोज त्याला आठवले आणि नकळत त्याच्या मनात विचार चालु झाले की ह्या ड्रेसच्या आत तिचे तेच ऊरोज आहेत जे मघाशी त्याला दिसले होते... तिच्या ऊरोजावरील मघाशी पाहिलेले बोंडुस आता ह्या ड्रेसच्या आत लपले आहेत असे त्याच्या मनात आले... पुन्हा संग्राम आपल्या मनातील विचाराने खजिल झाला आणि त्याने आपली नजर वर ठेवलेल्या बॅगांवर टाकत सुगंधाला विचारले,

"अक्काऽऽऽ... तुज्या कुटल्या बॅगा हाईत सांग... आपल्याला उतरायचय लगीच..."

"त्या काय वरच्या त्या दोन ब्यागा... घ्ये त्या लगबगीने..." असे म्हणत सुगंधा बाळाला घेवून उठली...

संग्रामने लगेच वर ठेवलेल्या दोन्ही बॅगा खाली काढल्या... मग सुगंधा बाळाला घेवून पुढे दरवाज्याकडे निघाली आणि तिच्या मागून संग्राम दोन्ही बॅगा घेवून निघाला... तिच्या मागून चालताना नकळत पुन्हा संग्राम तिचे मागून निरीक्षण करू लागला... आपल्या बहिणीला संग्राम पहिली वेळ असा पंजाबी ड्रेसमध्ये पहात होता... लग्नाच्या आधी माहेरी असताना वयात येईपर्यंत ती परकर-ब्लाऊज घालत होती... वयात आल्यावर विशी ओलांडल्यानंतर जसे तिचे लग्नाचे बघायला सुरुवात झाली तसे ती साडी नेसायला लागली... तसे तिचे लग्न जमायचे खुप रखडले आणि २९व्या वर्षी तिचे लग्न झाले. लग्न होवून ती गेली तोपर्यंत ती साडीच नेसत होती...

आणि आता लग्नानंतर साडेतीन वर्षाने संग्राम आपली बहिण, सुगंधाला बघत होता आणि तिच्यात झालेला बदल नकळत तो जोखायला लागला... लग्नाच्या वेळेची सुगंधा आणि आत्ताची सुगंधा ह्यात बराच फरक झाला होता... आता तिचे अंग चांगले भरले होते आणि वैवाहिक जीवनातील सुखाच्या खुणा तिच्या भरलेल्या अंगावर जागोजागी दिसत होत्या... लग्नाच्या आधी त्याने सुगंधाच्या सौंदर्याकडे आणि तिच्या भरलेल्या अंगाकडे कधी खास लक्ष दिले नव्हते... भल्या मोठ्या कुटुंबाची जवाबदारी अधु झालेल्या वडिलांनंतर संग्रामवर आली होती तेव्हा कुटुंबाच्या पोटाची खळगी भरणे हेच त्याचे मुख्य ध्येय होते. त्यामुळे मुली आणि बायकां व त्यातल्या त्यात सुगंधाकडे त्याचे लक्ष कधी वेधले गेले नव्हते... तिचे लग्न करून तिला तिच्या सासरी पाठवणे हेच तिच्या बाबतीत त्याचे मुख्य कर्तव्य होते जे त्याने पुरेपूर पार पाडले होते...

कुटुंबाची जवाबदारी पेलताना संग्रामने कधी स्वत:च्या आवडी-निवडीकडे लक्ष दिले नव्हते किंवा स्वत:च्या 'गरजा' त्याने इतर कौटुंबिक अडचणीसमोर नगण्य मानल्या. त्यामुळेच त्याने लग्न केले नव्हते आणि घरचे सगळे मागे लागले असतानाही लग्नाला ठाम नकार देत त्याने इतर सगळ्या भावंडांचे प्रपंच मार्गी लावले होते... तो चाळीशीच्या जवळ आला होता तसे त्याचे लग्नाचे वय उलटुन गेले असेच त्याला वाटत होते. पण शरीराची 'भूक' ही वयानुसार अजुन तिव्र होते हे सत्य त्याला कळत असुनही तो ते स्विकारायला तयार नव्हता... आणि म्हणून तो आता लग्न करायला राजी नव्हता... त्याच्या मनातली लैंगिक भुक किंवा कामवासना तो हस्तमैथुन करुन किंवा जास्तच असह्य झाली तर रांडेकडे जावून शमवत होता...

पण त्याचाच परिणाम म्हणजे त्याच्या मनातली लैंगिक आसक्ती नकळत वाढत होती आणि त्याचे बायकांबद्दलचे कामूक आकर्षण तिव्र होत होते... त्याचाच परिणाम म्हणजे आता संग्रामच्या नजरेत स्वत:च्या बहिणीची जवानी भरायला लागली... लग्नानंतर इतक्या वर्षाने सुगंधाला पाहून नकळत त्याचे अतृप्त कामूक मन तिच्या सौंदर्याची आणि भरीव अंगाच्या मादकपणाची दखल घेवू लागले... पुन्हा त्याने मनातले कामूक विचार झटकायचा प्रयत्न केला आणि आपले लक्ष इतर आजुबाजुच्या गोष्टीकडे देवू लागला...

तिला पाहून संग्रामच्या मनात उमटलेल्या कामूक भावनांपासून अनभिज्ञ असलेली सुगंधा बाळाला घेवून ट्रेनमधुन सावकाश उतरत होती. तिच्या चेहऱ्यावरून माहेरी यायचा आनंद ओसांडुन जात होता... चमकत्या डोळ्याने आणि प्रफुल्लित मनाने ती आपल्या तालुक्याच्या गावात परत आल्याचा आनंद अनुभवत होती. ट्रेनमधुन उतरल्यावर संग्राम तिच्या पुढे चालु लागला आणि ते दोघे स्टेशनच्या बाहेर पडले. पटकन त्याने त्यांच्या गावाला जाण्यासाठी एक रिक्षा ठरवली आणि हातातल्या बॅगा सीटच्या मागील जागेत टाकल्या. आधी सुगंधा रिक्षात शिरून बसली आणि मग संग्राम आत बसला... रिक्षावाल्याने आधीच किक मारून रिक्षा चालु केली होती आणि तो लगेच त्यांच्या गावाच्या वाटेला लागला...

तालुक्याच्या गावातल्या ट्राफिकमधुन रिक्षा बाहेर पडली आणि त्यांच्या गावच्या रस्त्याला लागली जेथे दोन्ही बाजुला शेतातली हिरवीगार पिके दिसत होती... यंदा पावसाळा चांगला चालु होता त्यामुळे पिके भरघोस आली होती आणि पुन्हा एकदा नजरेस पडलेल्या आपल्या गावच्या हिरव्यागार शेता-रानातून जाताना सुगंधाचे मन उचंबळुन येत होते... रिक्षा चालु झाल्यानंतर जाणवणाऱ्या थंडगार हवेने बाळ पुन्हा रडायला लागले तसे सुगंधाने आपल्या ओढणीने त्याला झाकुन घेतले... तरीही ते रडत होते तेव्हा तिच्या लक्षात आले की त्याला भूक लागली असावी म्हणजे त्याला आता 'दुध' पाजावे लागणार होते... रिक्षातच बाळाला ड्रायव्हर आणि आपला भाऊ ह्यांच्या उपस्थितीत आपल्या पंजाबी ड्रेसच्या कमीज खाली घ्यावे लागणार ह्या विचाराने सुगंधा किंचित चलबिचल झाली! पण दुसरा काही पर्याय नव्हता तेव्हा तिने ओढणीने आपले ऊरोज झाकुन घेतले आणि आपला कमीज वर करून बाळाचे तोंड त्याच्या खाली घेतले...

बाजुलाच बसलेला संग्राम सुगंधाच्या हालचाली तिरक्या नजरेने टिपत होता... ती आता बाळाला दुध पाजणार ह्या विचाराने त्याचे मन पण चलबिचल झाले. मघाशी ट्रेनमध्ये पाहिलेल्या तिच्या ऊरोजाचे दर्शन त्याच्या नजरेसमोर तरळले आणि नकळत त्याच्या मनात चित्र ऊभे राहू लागले की कसे ते बाळ तिच्या ऊरोजावरील तिचे बोंडूस तोंडात घेवून चोखायला लागेल... त्या विचाराने त्याच्या लेंग्यात त्याचा लंड अनाहुतपणे फुरफुरायला लागला... खाचखळगे असलेल्या रस्त्यावरून रिक्षा चालली होती त्यामुळे आत बसलेले ते सगळेच हलत होते. बाजुच्या दांड्याला धरून तो स्वत:ला सावरत होता पण सुगंधाने दोन्ही हाताने बाळाला धरले होते तेव्हा तिला स्वत:ला सावरायला कठिण पडत होते... त्या समस्येने तिने किंचित अगतिकपणे संग्रामकडे पाहिले तसे संग्रामच्या लक्षात तिची अडचण आली. तेव्हा त्याने तिच्या पाठीवरून हात टाकला आणि तिचा पलिकडचा खांदा धरून तो तिला आधार देवू लागला...

आपल्या भावाच्या आधाराने सुगंधा निश्चिंत झाली आणि ती आपला कमीज वर करून तिने आपल्या ब्रामधील ऊरोज बाहेर काढला आणि मग बाळाचे तोंड आपल्या ऊरोजाच्या बोंडूसावर दाबले तसे बाळाने तिचे बोंडूस चोखायला सुरुवात केली... संग्राम तिच्या खांद्यावर टाकलेल्या हाताने तिला सावरत होता आणि बाळावर लक्ष ठेवण्याच्या उद्देशाने तिरक्या नजरेने खाली बाळाकडे बघत होता... जेव्हा सुगंधाने बाळाच्या तोंडात आपले बोंडूस द्यायला कमीज आणि ब्रा वर केली होती तेव्हा एका खड्यातून रिक्षा जात असल्याने रिक्षाला एक हादरा बसला, ज्याने तिचा कमीज जास्तच वर झाला आणि तिचा काळपट तपकिरी बोंडुन संग्रामच्या नजरेस पडला!

आपल्या बहिणीच्या ऊरोजावरील बोंडुसाचे ते क्षणिक दर्शन संग्रामच्या मनात विज सळसळवून गेले! लेंग्याच्या आत त्याच्या लंडाने एक आचका दिला आणि तो ताठरायला लागला... आपला लंड ताठला तर तो सुगंधाच्या लक्षात येईल की काय ह्या विचाराने तो गांगरला... मोठ्या मुश्किलीने तो आपल्या मनातले कामूक विचार झटकू लागला जेणेकरून त्याच्या लंडातला ताठरपणा कमी व्हावा... त्याने आपले लक्ष वळवले आणि तो दुसऱ्या बाजुला बाहेर दिसणाऱ्या शेताकडे पाहू लागला... आजुबाजुची हिरवळ पाहून सुगंधा बोलू लागली...

"किती छान दिसतय रान... ममईला हे सगळे बगायला मिळतच नाई..."

"हां... त्ये तर आहेच... पण ममईला खुप मोठी घरं अन बिल्डिंगी पघायला मिळत्यात की..." संग्रामने तिच्याकडे बघत म्हटले.

"व्हय... पण इकडच्या सारकी हवा नाई तिथ..." सुगंधा हसून म्हणाली.

"त्ये बाकी खरं हाय... इथली हिरवळ आन ग्वाड हवा तुला कदीबी बदललेली मिळायची नाय..."

"अगदी खरं... ह्ये गाव... ही शेतं... रानमाळ काई म्हंजी काईबी बदललं नाई..." सुगंधा आनंदाने म्हणाली...

"व्हय... पण तुज्यात लई बदल झालाय..." अचानक संग्राम बोलून गेला...

"अस्स?... माज्यात काय बदल झालाय??" सुगंधाने नवल करत हसून विचारले.

आपल्या भावाच्या बोलण्याचे सुगंधाला किंचित आश्चर्य वाटले आणि तिला त्याची मजाही वाटली! संग्राम तिच्याकडे पाहून हसत म्हणाला,

"लग्न करून जाईपर्यंत म्या तुला साडीत पाहिलीय... आताशा तु ह्ये पंजाबी ड्रेस घालाया लागली वाटतं..."

"ह्ये व्हय... ते... प्रवासात साडीनं थोडी अडचण व्हते... म्हणून म्या हा ड्रेस घातलाय..." सुगंधाने खुलासा केला.

"आस्स... पण तुला लई झ्याक दिसतय... घालत जा अधन मधन..." संग्राम पुन्हा अनाहुतपणे बोलून गेला...

"हंम्म्मऽऽऽ..." सुगंधाने दुसरे काही न बोलता हुंकार भरत दुजोरा दिला.

मनातून सुगंधाला आश्चर्य वाटत होते की तिच्या मोठ्या भावाने आज कसे काय तिच्या कपड्यांबद्दल असे आपले मत व्यक्त केले होते... संग्राम असा व्यक्ती होता की तो कधी बायकांबद्दल कधी काही बोलत नसे, बायकांच्या कपड्यांविषयी बोलायचे तर दूरच! त्यामुळे तिच्या कपड्यांबद्दल त्याने असे मत व्यक्त केले ह्याबद्दल तिला थोडे नवल वाटले! कदाचित खरोखर त्याने तिला असे पंजाबी ड्रेसमध्ये आधी कधी पाहिले नव्हते आणि त्यांच्या गावात वयात आलेल्या मुलींनी आणि खास करून लग्न झालेल्या मुलींनी साडी व्यतिरिक्त इतर कपडे घालायची पद्धत नव्हती म्हणून सुद्धा बहुतेक त्याने ते नोटीस करून त्याबाबत आपले मत सांगितले असावे असा तिने विचार केला. अर्थात, त्याने तिच्या पंजाबी ड्रेसबद्दल नाराजी व्यक्त केली नव्हती उलट तिने तो अधुन मधुन घालावा असे त्याने सुचवले होते...

पुढिल सगळ्या प्रवासात त्यांच्यात विशेष काही बोलणे झाले नाही... रस्ता तसा खराबच असल्याने सुगंधाची आपल्या बाळाला व्यवस्थित पकडायला तारंबळ उडत होती आणि तिला धरून ठेवण्यात संग्रामचे लक्ष केंद्रित होते... संग्राम तिरक्या नजरेने बाळाकडे बघत रहायचा आणि त्या बहाण्याने तो सुगंधालाही न्याहाळत होता... सुगंधाही अध्ये मध्ये त्याच्याकडे बघत होती आणि दोघांची नजरानजर झाली की दोघेही हसत होते...

जसे रिक्षा त्यांच्या गावात शिरली तसे सुगंधा उत्साहाने गावातला रस्ता, त्याकडेची दुकाने आणि तिच्या माहितीतल्या लोकांची घरे न्याहाळू लागली... तिला कोठेही काहीही बदल झाल्याचे जाणवले नाही फक्त क्वचित कोणी आपल्या दुकानाला किंवा घराला नवीन रंग मारला होता. जागोजागी असलेल्या ओळखीच्या खुणा पाहून तिचे मन प्रफुल्लित होत होते आणि जसे तिला लांबून त्यांचे घर दिसले तसे अत्यानंदाने तिच्या ह्रुदयाची धडधड वाढू लागली... तिने पाहिले की तिचे वडिल कुबड्या घेवून तर तिची आई काठी घेवून त्यांच्या घराच्या अंगणात बाहेरच ऊभे होते, जणू तिची यायची ते आतुरतेने वाट बघत होते. जसे त्यांच्या अंगणात रिक्षा थांबली तसे सुगंधा बाळाला घेवून लगबगीने खाली उतरली आणि जवळ जवळ पळतच आपल्या आई-वडिलांकडे गेली...

तिच्या आईने तिला ईशारा करून जागीच थांबायला सांगितले आणि मग ओसरीवर एका बाजुला तिने आरतीचे ताट ठेवले होते ते घेवून तिने सुगंधाला तिच्या बाळासकट ओवाळले. आणि मग ताटात ठेवलेला भाकरीचा तुकडी घेवून तिने तो सुगंधा आणि बाळाच्या अंगावरून उतरवून काढला आणि कोपऱ्यात नेवून टाकला... आणि मग ती काठी टेकवत टेकवत आतुरतेने बाळाला घ्यायला सुगंधाकडे आली... बाळाला आईच्या हातात देवून सुगंधा आईच्या पाया पडायला खाली वाकली... हे सगळे चालले होते तोपर्यंत संग्रामने रिक्षावाल्याला पैसे देवून रवाना केले होते आणि सुगंधाच्या दोन बॅगा त्याने ओसरीवर ठेवल्या. आणि मग तो आपल्या वडिलांच्या बाजुला येवून ऊभा राहिला होता आणि सुगंधाची लगबग बघत होता... जेव्हा सुगंधा आईच्या पाया पडायला वाकली तसे तिच्या अंगाचा मागचा भाग संग्राम गुपचूप न्याहाळू लागला... आपल्या बहिणीचे डेरेदार नितंब त्याच्या नजरेत भरले आणि तिचा हा डेरेदार खजिना आपल्या लक्षात कधी आला नाही ह्याचे त्याला आश्चर्य वाटले!

आईच्या पाया पडुन झाल्या तसे सुगंधा आपल्या वडिलांच्या पाया पडायला गेली. जसे सुगंधा वडिलांजवळ आली तसे ती त्यांच्या पाया पडायला खाली वाकली... तिने वडिलांच्या पायाला स्पर्श केला आणि तिच्या वडिलांनी तिच्या डोक्यावर हात ठेवून तिला भरभरून आशिर्वाद दिला... सुगंधा पाया पडायला खाली वाकली तसे बाजुलाच ऊभा असलेल्या संग्रामची नजर ह्यावेळी हेतुपुरस्सर तिच्या कमीजच्या उघड्या गळ्यातून आत शिरली... वडिल तिला आशिर्वाद देण्यात आतूर होते तर तिकडे आई हातातल्या बाळाला खेळवण्यात मग्न होती... तेव्हा संग्रामची नजर कोठे होती हे कोणाला कळले नाही... कदाचित काहीच क्षण पण संग्रामला पुन्हा एकदा आपल्या सुगंधा अक्काच्या भरगच्च ऊरोजाचे दर्शन झाले आणि त्याने त्याच्या मनातली कामवासना पुन्हा चाळवली!

वडिलांच्या पाया पडुन सुगंधा वर झाली तसे वडिलांनी तिला संग्रामच्याही पाया पडायला सांगितले... ती त्याच्या पाया पडायला खाली वाकून पुढे सरसावली तसे संग्राम तिच्या खांद्याला धरत तिला थांबवत 'नग नग... माज्या पाया कशाला पडतीस...' असे तिला म्हणू लागला पण ती हटटाने त्याच्या पाया पडायची जिद्द करू लागली... ती खाली वाकलेली होती त्यामुळे पुन्हा संग्रामला तिच्या कमीजच्या गळ्यातून तिचे आतील ऊरोज दिसायला लागले आणि संग्राम तिला थांबवायचेच विसरला! सुगंधाने शेवटी खाली वाकून त्याच्या पायाला स्पर्श केला आणि ती तशीच स्तब्ध राहिली... संग्रामची नजर आता खाली वाकलेल्या सुगंधाच्या अंगावर होती आणि खासकरून वरून दिसत असलेल्या तिच्या डेरेदार नितंबाकडे त्याचे लक्ष गेले...

तो तसाच स्तब्ध ऊभा होता म्हणून खाली वाकलेल्या सुगंधाने त्याला आशिर्वाद देण्याची आठवण करून दिली... तसे संग्राम भानावर आला आणि ओशाळत त्याने तिला भरभरून आशिर्वाद दिला, 'अष्टपुत्र सौभाग्यवती भव:'... त्याने दिलेला आशिर्वाद ऐकून सुगंधा वर होत मिश्किलपणे म्हणाली,

"अरे दादाऽऽऽ इतकी मुलं नको रे बाबा... ह्यो एकच सांभाळताना लई तारंबळ व्हतीय..."

"अस्स ग काय म्हणतेस माज्या लेकराला?..." तिकडे त्यांच्या आईने तिचे वाक्य ऐकून लटक्या तक्रारीत म्हटले, "किती ग्वाड दिसतोय माजा गुलाम!... ह्येचा कसला तरास तुला??... आक्षी संग्रामवानी दिसतोया गुलाम... संग्राम झाला तवा असाच दिसायचा..."

"व्हय का... तुजा ह्यो गुलाम किती खट्याळ हाय सांगू का आता तुला??" सुगंधा आपल्या बाळाची प्रेमळ तक्रार करत बोलू लागली, "जरा पण धड दुध प्येत नाई ह्ये... माझ्या छातीत इतक दुद हाय की आर्ध पण प्येत नाय ह्ये ब्येन..."

सुगंधा आपल्या माहेरी आल्याच्या अत्यानंदात चटकन बोलून गेली आणि तिच्या लक्षात आले की आपल्या वडील आणि भावाच्या समोर आपण तसे काही बोलायला नव्हते पाहिजे...

तिला आपली चुक लक्षात आली आणि ती ओशाळत हसली... तिच्या वडिलांनी काही ऐकले नाही असे दाखवले आणि ते ओसरीवर बसायला गेले... संग्रामच्या कानात बाकी ती जे काही बोलली ते शब्द परत परत घुमत राहिले आणि नकळत तो तिच्याकडे पाहून सुचकपणे हसू लागला... त्याच्या हसण्याने सुगंधा अजुनच शरमली आणि लाजेने ती आपल्या आईजवळ पळाली... आणि मग माय-लेकी बाळाला घेवून त्याचे कौतुक करत, बडबडत आत घरात जावू लागल्या... पाठमोऱ्या सुगंधाला आता संग्राम मुद्दामहून न्याहाळू लागला आणि त्याचे न्याहाळणे सुगंधानेही बरोबर हेरले! सुगंधा नजरेआड होईपर्यंत संग्राम तिला न्याहाळत होता... मग त्याने तिच्या दोन्ही बॅगा ओसरीवरून उचलल्या आणि त्या घेवून तो आत तिच्या रुममध्ये ठेवायला निघाला.

त्यांचे घर दुमजली होते ज्यात खाली ४ खोल्या होत्या आणि वर २ खोल्या होत्या. खालच्या ४ खोल्यापैकी एक दिवाणखाना तर एक स्वयंपाकघर होते. बाकी २ रूम होत्या ज्यातली एक सुगंधाची होती तर दुसरी त्यांचे आई-वडिल वापरत होते. वरच्या २ खोल्यांपैकी एक संग्रामची आणि दुसरी इतर भावंडांची होती... सुगंधाचे लग्न करून दिल्यानंतर पुढिल ३ वर्षात संग्रामने आपल्या इतर ५ भावांचीही लग्ने करून दिली आणि त्यांना गावातच आजुबाजुला छोटी घरे घेवून वेगळे रहायला दिले, जेणेकरून त्यांच्या बायकांची मोठ्या कुटुंबात राहून कुचंबणा आणि इतर भांडण-तंटा होवू नये म्हणून. त्यामुळे वरची दुसरी रुम आता रिकामीच असायची आणि क्वचित कोणी पाहुणे आले तर त्यांना रहायला वापरली जात होती...